12-کنترل پنل هاست:
یک واسط آنلاین حاوی مجموعه‌ای از ابزارهای لازم برای مدیریت راحت و ایجاد تغییرات لازم در وب‌سایت است که همه‌ی شرکت‌های هاستینگ در اختیار شما می‌گذارند. امکانات کنترل پنل‌ها با هم متفاوت است اما بیش‌تر آن‌ها امکان آپلود و مدیریت فایل‌ها، ایجاد و مدیریت حساب‌های ایمیل، تغییر اطلاعات کاربری، ایجاد و مدیریت دیتابیس‌ها، آمار پهنای باند، فضا و فایل‌ها، بکاپ‌گیری از فایل‌ها، مدیریت حساب‌های FTP، و مدیریت دامنه را به شما می‌دهند.
با داشتن کنترل پنل شما نیازی ندارید برای مدیریت سایت‌تان دایم با شرکت هاستینگ در تماس باشید. تقریباً تمام اقدامات لازم برای به‌روزرسانی و مدیریت سایت در هاست اشتراکی از طریق کنترل پنل قابل انجام است. امروزه همه‌ی کنترل پنل‌های عمده واسط‌های گرافیکی مناسبی دارند که کار کردن با آن‌ها را برای بیش‌تر کاربران بسیار راحت می‌کند. آدرس پنل معمولاً یک زیردامنه از دامنه‌ی خودتان است مانند panel.yourdomain.com و اطلاعات دست‌رس به آن را شرکت هاست در اختیارتان می‌گذارد.
گاهی از جانب شرکت ثبت دامنه که در خیلی موارد با شرکت هاست شما یکی است پنلی تحت نام پنل اختصاصی دامنه نیز در اختیار شما قرار می‌گیرد که کاربرد آن برای تنظیمات DNS دامنه و ویرایش مشخصات دامنه است. هم‌چنین احتمالاً شما در وب‌سایت شرکت هاست یک حساب کاربری دارد که برای خود یک درگاه/پرتال/پنل کاربری دارد. این پرتال رابطه‌ی شما را با شرکت هاست تنظیم می‌کند و ربطی به مدیریت فضای هاست شما ندارد. شما از طریق درگاه کاربری می‌توانید سفارش‌های جدید ثبت کنید، صورت‌حساب‌هایتان را پرداخت کنید، درخواست پشتیبانی کنید، و تنظیمات DNS دامنه‌هایتان را تغییر دهید.
13-FTP:
مخفف «پروتکل انتقال فایل» و کار آن جابه‌جا کردن فایل (آپلود و دانلود) در اینترنت است. بیش‌تر وب‌سایت‌ها با استفاده از یک برنامه‌ی FTP (یعنی برنامه‌ای که فایل‌های مورد نیاز را با استفاده از پروتکل FTP روی فضای هاست می‌فرستد) آپلود می‌شوند. یک وب‌سایت معمولاً ابتدا به دست یک طراح روی کامپیوتر شخصی ایجاد می‌شود و پس از رفع ایرادات فایل‌های ساخته شده با FTP در فضای هاست شما قرار می‌گیرند و از طریق اینترنت در دست‌رس قرار می‌گیرند.
یک سایت FTP سایتی است که فقط لیست فایل‌های موجود در فضای هاست را نشان می‌دهد. برای دست‌رس به FTP و افزودن و برداشتن سایت‌ها در سایت نیاز به یک شناسه‌ی کاربری و رمز عبور دارید. این اطلاعات را شرکت هاستینگ در اختیار شما می‌گذارد. سایت FTP شما زیردامنه‌ی دامنه‌ی خودتان است و معمولاً ftp.yourdomain.com نام دارد و برای اتصال به صورت پیش‌فرض از پورت 21 استفاده می‌کند. شما با داشتن این اطلاعات و یک برنامه‌ی کلاینت FTP مانند Filezilla می‌توانید فایل‌هایی به سایت‌تان اضافه کنید یا فایل‌های موجود را ویرایش کنید.
14-صندوق پستی:
به احتمال قریب به یقین شما تا حالا یک حساب ایمیل رایگان در یکی از سرویس‌های معروف مانند یاهو، جی‌میل، یا هات‌میل داشته‌اید. معمولاً وقتی شما یک فضای هاست می‌خرید بخشی از این فضا نیز به عنوان فضای ایمیل در نظر گرفته می‌شود. به عبارت دیگر شما روی دامنه‌ی خودتان یک یا چند آدرس ایمیل می‌توانید داشته باشد. آدرس ایمیلی که معمولاً به صورت پیش‌فرض ساخته می‌شود info@yourdomain.com یا webmaster@yourdomain.com است. اما شما می‌توانید به میل خود نام این صندوق پستی را تغییر دهید. مثلاً اگر وب‌سایت شما خدماتی به مشتریان ارایه می‌دهد که نیاز به پشتیبانی آنلاین شما یا پاسخ‌گویی شما به سؤالات مشتریان داشته باشد ممکن است دوست داشته باشید یک آدرس support@yourdomain.com نیز بسازید. هر کدام از این‌ها یک صندوق پستی است که به آن‌ها حساب ایمیل POP هم گفته می‌شود.
ساده‌ترین راه دست‌رس به صندوق‌های پستی‌تان از طریق یک زیردامنه از دامنه ی خودتان معمولاً به صورت mail.yourdomain.com است که از شما آدرس ایمیل و رمز عبور می‌خواهد و می‌توانید پس از وارد شدن به هر حساب ایمیل نامه‌های دریافتی خود را مشاهده کنید یا اقدام به ارسال یا دسته‌بندی ایمیل‌هایتان کنید.
اما می‌توانید از نرم‌افزارهای کلاینت ایمیل هم استفاده کنید. این نرم‌افزارها آدرس ایمیل و رمز عبور شما را می‌گیرند و ایمیل‌هایتان را از سرور ایمیل (mail server) که صندوق‌های پستی‌تان روی آن قرار دارد دریافت می‌کنند و بدون نیاز به ورود به سایت به شما نشان می‌دهند. این نرم‌افزارها معمولاً از پروتکل POP3 (پروتکل صندوق پستی) یا IMAP (پروتکل اینترنتی دست‌یابی به پیام) برای بازیابی ایمیل‌ها استفاده می‌کنند. آشناترین کلاینت ایمیل Microsoft Outlook است.
پروتکل اصلی انتقال ایمیل در اینترنت SMTP (پروتکل ساده انتقال ایمیل) است که معمولاً روی پورت 25 کار می‌کند. اما کلاینت‌های ایمیل نظیر Outlook از پروتکل‌های POP و IMAP برای دریافت ایمیل استفاده می‌کنند و عملاً SMTP را تنها برای ارسال ایمیل به کار می‌برند. با این حال همه‌ی سرورهای ایمیل برای ارسال و دریافت ایمیل از پروتکل SMTP استفاده می‌کنند.
تعداد صندوق‌های ایمیل، فضای آن‌ها، امکان استفاده از پروتکل‌های POP3 و IMAP جزو امکاناتی است که شرکت‌های هاستینگ معمولاً روی بسته‌های هاست خود ارایه می‌کنند. اگرچه می‌توان هاستینگ ایمیل را مستقل از هاست وب‌سایت نیز انجام داد. برای این کار باید یک هاست مختص ایمیل تهیه شود و رکوردهای DNS مربوط به تبادل ایمیل را روی هاست ایمیل مورد نظر تنظیم کرد.
15-DNS یا نیم سرور:
DNS وب‌سایت شما را به آدرس‌های IPی مربوط به آن متصل می‌کند. وقتی شما یک بسته‌ی هاست تعیین می‌کنید باید رکوردهای DNS دامنه‌ي خود را روی سرورهای شرکت هاستینگ‌تان تنظیم نمایید تا به پنل هاست وب‌سایت‌تان دست‌رس پیداکنید و مرورگرهای وب و کاربران بتوانند شما را در اینترنت پیدا کنند.
وقتی یک دامنه ثبت می‌کنید این دامنه خود به خود در اینترنت در دست‌رس نیست. برای این‌که دامنه‌تان قابل مشاهده شود باید به آن یک آدرس IP منتسب شود. سرویس DNS این کار را برای شما انجام می‌دهد. وقتی کاربری نام وب‌سایت شما را در مرورگرش وارد می‌کند مرورگر از طریق تماس با سرورهای DNS این آدرس را به یک آدرس IP تبدیل می‌کند و سپس با سروری که این آدرس IP متعلق به آن است تماس می‌گیرد و وب‌سایت شما را از آن سرور فراخوانی و دانلود می‌کند. شرکت هاستینگ با فروش هاست دامنه‌ی شما را به سرور وب خود متصل می‌کند و شما از IPهای آن سرور برای نشان دادن سایت‌تان روی اینترنت استفاده می‌کنید. شرکت هاستینگ برای خود نیم سرورهایی دارد که کار نهایی ترجمه‌ي نام دامنه‌ی شما به آدرس IP را انجام می‌دهند.
برای اطمینان از بالا آمدن سایت برای یک دامنه بیش از یک نیم سرور تعریف می‌شود و معمولاً شرکت هاست برای دامنه‌ي شما 2 نیم سرور تعیین می‌کند. یک وب‌سایت چندین رکورد DNS دارد. مثلاً رکورد MX مخصوص سرور ایمیل است که معمولاً یک IPی مختص خود دارد. تنظیم DNS از طریق پنل دامنه انجام می‌شود و ویرایش آن از طریق پنل هاست قابل انجام است. نیم سرورها معمولاً به فرم ns.domainname.com نام‌گذاری می‌شوند.
16- آدرس IP:
یک شماره است برای شناسایی دستگاه‌های متصل به اینترنت یا دستگاه‌های داخل یک شبکه که از پروتکل اینترنت استفاده می‌کند. یک آدرس IP شامل 4 عدد است که با نقطه از هم جدا شده‌اند مثلاً 192.168.1.3 و هر کامپیوتری که متصل به اینترنت باشد یک آدرس IP دارد.
به یک آدرس IP ممکن است چند نام دامنه متصل شود تا به خاطر آوردن آن‌ها برای کاربران اینترنت ساده‌تر باشد. در هاست اشتراکی نام وب‌سایت شما به آدرس IPی سرور شرکت هاستینگ وصل می‌شود. اما وب‌سایت شما تنها نام دامنه‌ای نیست که از این IP استفاده می‌کند. در هاست‌های مجازی و ابری معمولاً یک و گاه چند آدرس IP در اختیار مشتری قرار می‌گیرد که ممکن است برای سرویس‌های مختلف یا چند وب‌سایت از آن‌ها استفاده کند. در سرورهای اختصاصی معمولاً تعداد IPهای اختصاص داده شده به سرور بیش از یکی است.
نوع دیگری از آدرس IP نیز وجود دارد که به آن IP ورژن 6 می‌گویند و اگرچه هنوز کاربرد چندانی نیافته ممکن است در آینده تنها نوع IPی آزاد در دست‌رس باشد؛ زیرا تعداد رشته‌های عددی که می‌توان برای آدرس‌های IPی فعلی که به آن IP ورژن 4 گفته می‌شود به کار برد تا حد زیادی محدود است و ظاهراً عمده‌ی این آدرس‌های IP قبلاً واگذار شده است!
سلام
ممنون مطالب مفیدی بود